بررسی توانمندی آموزشی کارکنان مراکز بهداشتی درمانی در آموزش مددجویان و مراجعین

مقدمه: بررسی توانمندی آموزشی کارکنان مراکز بهداشتی در آموزش به مددجویان و مراجعین‌شان می‌تواند منجر به شناسایی مشکلات آموزشی، ارتقای کیفیت آموزش و همچنین ارتقای سلامت جامعه شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین توانمندی آموزشی کارکنان مراکز بهداشتی شهری در آموزش به مددجویان و مراجعه‌کنندگان به این مراکز در شهر مشهد انجام شده است. روش‌: در این مطالعه تحلیلی- مقطعی، 250 نفر از کارکنان مراکز بهداشتی شهری شهر مشهد؛ در سال 1392 که در واحدهای واکسیناسیون، مادر و کودک، مامایی، مبارزه با بیماری‌ها و بهداشت محیط این مراکز مشغول به کار بودند به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای خوشه‌ای از نوع احتمالی مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه پژوهشگر ساخته سنجش توانمندی آموزشی شامل دو بخش (اطلاعات دموگرافیک و وضعیت توانمندی آموزشی) بود. پس از جمع‌آوری داده‌ها، داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS v.16 و با استفاده از آزمون‌های آماری توصیفی (فراوانی و درصد فراوانی) و تحلیلی (آزمون‌های همبستگی اسپیرمن، تی‌مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه) تجزیه و تحلیل شد. سطح معناداری برای سنجش ارتباط میان اطلاعات دموگرافیک و وضعیت توانمندی آموزشی (05/0>p) در نظر گرفته شد. یافته‌ها: نتایج این پژوهش نشان داد، توانمندی آموزشی 159(5/63%) نفر از کارکنان مراکز بهداشتی در حد خوب و قابل قبول قرار دارد و بین توانمندی آموزشی کارکنان با مشخصات فردی آن‌ها نظیر سابقه کار، سن، مدرک تحصیلی، وضعیت استخدامی و میزان رضایتی که کارکنان از شغل خود داشتند، اختلاف معناداری وجود داشت؛ همچنین بین دوره‌هایی که کارکنان جهت ارتقای سطح علمی خود گذرانده بودند و کارگاه‌های آموزشی مبنی بر ارتقای مهارت‌های آموزشی با توانمندی آموزشی آن‌ها اختلاف معناداری دیده شد (05/0p